Και όμως υπάρχει Άγιος Βασίλης.
Λίγες μόλις ώρες πριν φύγει το 2018 μηχανή του χρόνου αρχίζει την δουλειά της και ξυπνούν μνήμες. Όλα τα παιδιά αγωνιούν για τον ερχομό του στρουμπουλού κυρίου με τα κόκκινα ρούχα και την μακριά γενειάδα , που ακούει στο όνομα Άγιος Βασίλης. Ένα τρενάκι , μια κούκλα , ένα αρκουδάκι και πολλά διαφορετικά είδη παιχνιδιών θα κάνουν ευτυχισμένα εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο. Μεγαλώνοντας όλοι αργά ή γρήγορα καταλαβαίνουν πως τα υλικά αγαθά δε συγκρίνονται με τα δώρα της μοίρας. Όμως τις περισσότερες φορες για να το καταλάβουν χρειάζεται να κάνει πρώτα η μοίρα το δώρο της. Η ζωή μοιάζει απίστευτα με τον Άγιο Βασίλη. Γι αυτό και θεωρώ πως υπάρχει. Το βράδυ της πρωτοχρονιάς ετοιμάζουμε ενα πιατο με μπισκότα να τα πάρει ο Άγιος Βασίλης. Το κάνουμε με χαρά διότι ξέρουμε πως παίρνοντας τα μπισκότα , ο Άγιος θα μας αφήσει κάτι πολυτιμότερο πίσω. Κάτι για το οποίο θα δίναμε ίσως και όλα τα μπισκότα του κόσμου. Αν δεν ξέραμε αυτήν την εξέλιξη θα λυπόμασταν για τα μπισκότα μας. Το ίδιο
